Czym jest Tai Chi?

Tai Chi to systemem ćwiczeń ruchowo-oddechowych należący do chińskich sztuk walki, który z czasem stał się metodą zachowania zdrowia i długowieczności. Jakie są efekty  trenowania tej formy ruchu?

Wpływ na zdrowie – 10 korzyści z praktyki Tai Chi

– odprężenie, relaks, wyciszenie
– większa sprawność fizyczna
– lepsza koordynacja ruchowa
– poprawa równowagi
– rozwijanie inteligencji kinestetycznej
– pogłębianie świadomości ciała
– poprawa koncentracji i funkcjonowania mózgu
– wzmocnienie aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, stawów
– poprawa funkcjonowania układu krążenia i oddechowego
– szlifowanie charakteru

Ponadto regularne ćwiczenie podnosi poziom endorfin, co przekłada się na nasze dobre samopoczucie i odczuwanie radości. Systematyczna praktyka powoduje wzmocnienie całego ciała, daje poczucie lekkości i wewnętrznego spokoju.

Zajęcia Tai Chi

Jak zacząć ćwiczyć Tai Chi? Żeby rozpocząć naukę nie trzeba być wyjątkowo sprawnym fizycznie ani rozciągniętym.  Kondycja i elastyczność zwiększają się z czasem w miarę regularnego treningu. Ćwiczymy odpowiednio do swoich możliwości starając się je poznać i stopniowo zwiększać. Zapraszamy zajęcia do grupy Tai Chi dla początkujących oraz na indywidualne lekcje Tai Chi.

Naukę rozpoczynamy od stylu Yang, który charakteryzują obszerne i okrągłe ruchy oraz pozycje o szerokiej podstawie. Jest on dość statyczny i stosunkowo łatwy, co sprawia że jest odpowiedni dla osób początkujących.

Zajęcia zaczynają się od rozgrzewki i rozciągania, dzięki czemu ciało nabiera elastyczności. Większa swoboda ruchu umożliwia przyjmowanie właściwej postawy i wykonywanie form z lekkością. Następnie przechodzimy do nauki nowych ruchów oraz powtarzamy znane układy.

Nauczamy na wszystkich poziomach zaawansowania:
– style: Chen i Yang, Sun i Wu
– formy z bronią: miecz, szabla, kij, wachlarz

Zajęcia prowadzi Mistrz Nam i Zofia Lelek

Filozofia Tai Chi

Tai Chi jest praktyką taoistyczną, zgodnie z którą cały świat przenika zasada przeciwieństw yin – yang. Te dwa aspekty rzeczywistości wzajemnie się uzupełniają i nie mogą istnieć bez siebie, tak jak: ciemność – światło, pasywne – aktywny, puste – pełne. Również w ruchach Taiji wyróżnić można dwie fazy: unik i atak, którym towarzyszy wdech i wydech. W praktyce tej dąży się do równowagi między yin i yang, co znajduje  odzwierciedlenie w formach. Obrazuje to symbol Yin-Yang.

Dla postronnego obserwatora Tai Chi to seria powolnych płynnych ruchów przypominających taniec. Ruchów o pięknych choć mało zrozumiałych nazwach w rodzaju „Biała czapla rozpościera skrzydła” lub „szukanie szpilki na dnie morza”. Każdy z ćwiczących zapytany o cel tych ruchów odpowie być może co innego. Dla jednych jest to rodzaj gimnastyki zdrowotnej regulującej oddech i rytm serca i wywierającej zbawienny wpływ na funkcjonowanie organizmu. Dla innych to rodzaj praktyki medytacyjnej uspokajającej umysł i oczyszczającej go z niepotrzebnych myśli, wyobrażeń, emocji. Są też tacy, którzy postrzegają Tai Chi jako praktykę psychosomatyczną, i tacy, którzy zaliczają Tai Chi do sztuk walki.

Na pozór wszystkie próby określenia czym jest Tai Chi nawzajem się wykluczają. Sprzeczność ta jest jednak pozorna. Istotę Tai Chi stanowi bowiem pewna zasada, którą można zastosować we wszystkich wyżej wymienionych dziedzinach. W trakcie walki na przykład, zasada ta wyraża się w niestawianiu oporu i takim pokierowaniu energią przeciwnika by skierowała się ona przeciw niemu. Aby osiągnąć najwyższy stopień wtajemniczenia potrzebne są lata praktyki, podczas której uczymy się słuchać własnego ciała koncentrując się na poszczególnych ruchach i oddechu. Uczymy się także pewnego sposobu rozumienia świata, którego podstawę stanowi taoistyczna zasada działania przez powstrzymywanie się od działania.

Style Tai Chi

Poszczególne style Tai Chi różnią sie między soba sposobem i dynamiką wykonywania ruchów – niektóre są jednostajnie płynne, inne – bardziej zmienne, dynamiczne i wybuchowe. Pomimo tych odmienności we wszystkich stylach dąży się do harmonizacji ciała i umysłu, kultywowania przepływu energii wewnętrznej oraz przywracania równowagi fizycznej i emocjonalnej oraz do zachowania równowagi między aspektami yin i yang – np. unik i atak, wdech i wydech, ruch aktywny i pasywny.

Styl Chen

Styl Chen Tai Chi chuan, najbardziej zbliżony do realnej walki, stworzony został przez ród o tym nazwisku u schułku dynastii Ming (1368-1644). Początkowo była ta to sztuka walki nauczana jedynie w obrębie tego klanu. Dopiero w XIX wieku powstały inne szkoły, których nazwy pochodza od nazwisk ich twórców. Najbardziej znane to: Yang, Wu i Sun. W XX wieku, za czasów Mao, władze chińskie zadecydowały o zmianie sztuk walki w rodzaj sportu narodowego i utworzeniu standardowych (skodyfikowanych) form takich jak 24 obrazy pekińskie czy 42.

W XX wieku rozwinął sie także nurt zdrowotny Tai Chi – sztukę tę zaczęto w coraz wiekszym stopniu w praktykować jako ćwiczenia dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia. Współczesne badania potwierdzają dobroczynne działanie tej formy ruchu.

Styl Yang

Styl Yang jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych stylów Tai Chi Chuan. Powstał w XIX wieku i od niego zaczęło się szerokie zainteresowanie tą formą ruchu na świecie. Rodzina Yang rozpowszechniła Tai Chi Chuan poza zamkniętymi kręgami i z czasem zaczęłą nauczać tej sztuki na dworze cesarskim, a następnie na uczelniach w Chinach oraz poza ich granicami. Z begiem zmianie uległy metody treningowe, co odzwierciedla przemiany społeczne i kulturowe. Styl Yang stanowił punkt wyjścia dla innych, znanych obecnie stylów, takich jak Wu i Sun oraz form sportowych powstałych w XIX wieku.